Deze video is gemaakt door kunstenaarscollectief Tomato. Tomato is opgericht door Rick Smith and Karl Hyde van, inderdaad, Underworld. Zowel kunstenaars als grafische vormgevers als muzikanten. Tomato bestaat nog steeds en is redelijk met zijn tijd mee gegaan maar hier, circa ’96, viel alles toch wel heel mooi op z’n plaats.
De zwaar overbelichte filmbeelden die er ook nog eens uit zien alsof het celluloid fysiek is mishandeld. De verscheurde typografie die vluchtig door het beeld heen schiet. Het is prachtig, en het was ook precies wat er in die tijd in de lucht hing op het gebied van grafische vormgeving. Het juiste moment, de juiste plaats. Zoals ik al zei, alles viel precies samen voor Tomato in 1996.
Ik ben gek op deze video. Dit is één van de redenen dat ik zelf naar de kunstacademie toe wilde om een grafisch ontwerper te worden. Die bontmuts! Het headbangen! Die woorden! De leestekens! Born Slippy bevat echt teveel onvergetelijke beelden om op te noemen. Het gaat eigenlijk nergens over, maar dat niks wordt zo mooi in beeld gebracht, en past ook nog opvallend goed bij de muziek. Het is één van mijn favoriete video’s ooit.
En de muziek?
Die heb ik pas veel later leren waarderen. In 1996 was ik nog helemaal niet met dance (of zelfs maar electronische muziek) bezig. Pas jaren later heb ik die inhaalslag gemaakt (en moest ik heel veel moeite doen en eigenlijk teveel geld betalen om de gelimiteerde editie van het album Second toughest in the infants te pakken te krijgen, mét de bonus cd met daarop het felbegeerde Born Slippy). Nu hoor ik inderdaad wat een klassieker deze track is. Vooral de opbouw is onovertroffen. Een subtiel en gevoelig intro wordt opgevolgd dan een keihard staccato beuk-gedeelte (zie de mensenmassa’s springen!), voordat Underworld je weer veilig opvangt in de kalmerende laatste minuut van het nummer. Schitterend. Prachtig. Underworld is daarnaast ook één van de weinige dance-acts die daadwerkelijk iets interessants doet met een zanger. De helft van de lol die ik hieraan beleef komt voort uit de intuïtieve, verknipte en geplakte teksten van Karl Hyde. Drive boy dog boy dirty numb angel boy…
Voor alle 90′s videoclips zie:
- Videoclips.blog blikt terug op de jaren ’90
ik vind hem toch echt iets te druk..
maar niet slecht.
dus eigenlijk wou je grafisch ontwerper worden ?!
“dus eigenlijk wou je grafisch ontwerper worden ?!”
Ja. Maar toen ik daar eenmaal zat was ik juist vooral bezig met tekenen. En al dat gezeur over dit lettertype is beter dan dit lettertype, en oh mij god, hoe heb je hier nu een schreefloze letter kunnen gebruiken?… dat vond ik eigenlijk maar niks. Ongeveer 1% van de grafische ontwerpers maakt uiteindelijk coole dingen, de rest houdt zich later vooral bezig met de opmaak van tijdschriften en kranten.
Maar ik heb er wel een hoop van geleerd. Geen spijt van m’n keuze.
“ik vind hem toch echt iets te druk..
maar niet slecht.”
De clip of de muziek eigenlijk? :p
mm.. de muziek spreekt mij niet aan en van de clip loop je een kans een epeleptische aanval te krijgen
Rede dat deze muziek een hit is geworden, (+ bijbehorende clip) ligt eigenlijk op Ibiza, maar vooral door
TRAINSPOTTING
nog nooit paste een nummer zo goed in een film, Born Slippy = Trainspotting!
ik vind de clip niet mooi (die kerel in dat blauwe hoedje,wtf?) , de muziek en vooral tekst is masterlijk
Ik zit nu op VWO en ik wil graag naar de kunstacademie, en ik wil ook grafisch ontwerper worden =)
Als je video’s wil maken kan je naar de afdeling instabiele media van de Kunstacademie.