Onlangs vroeg hij vrouwen nog om op zijn fluit te blazen, als één van de doorzichtigste metaforen ooit. Maar na het suggestieve Whistle gooit Flo Rida het over een heel andere boeg. De enige overeenkomst is dat de titel de lading dekt: I cry, waarbij de rapper zijn tranen rijkelijk laat vloeien. Emotioneler zullen we Flo waarschijnlijk nooit te zien krijgen.
This is the story of my struggle. What’s yours? vertelt hij aan het begin van de video. We gaan dan ook terug in de tijd en zien een worstelende jonge versie van Flo Rida. Iemand die door schade en schande wijs is geworden. Regisseur Marc Klasfeld zet dit wat extra aan door de flashbacks zwart/wit te maken. Ook verschijnen er beelden van verschillende rampen, oorlogen en aanslagen. Had niet gehoeven.
Ok, het is fijn eindelijk eens een ander soort video te zien van deze rapper. De auto’s en modellen zijn een keer achterwege gelaten. Met deze clip vertelt Flo Rida zijn verhaal en dat is moedig. Maar het is te veel van het goede. En de uitvoering is zo ontzettend Amerikaans dat het zijn doel voorbijschiet. Of beledig ik nu de mensen die wel ontroerd raken?
De muziek
Bij Flo is het altijd de vraag welke populaire deun hij nú weer gebruikt. Deze keer is dat Cry Just a Little van Bingo PLayer. Ok, commercieel zal dat wel weer aanslaan, maar ik begin me onderhand af te vragen wat nou eigenlijk de toegevoegde waarde van Flo Rida is? Een nummer woordelijk kopiëren en voorzien van een telkens soortgelijke rap? Deze keer is het dan misschien minder suggestief, maar zeker niet minder voorspelbaar. Over een jaar of tien zal niemand zich dit niemendalletje herinneren. Flo Rida inclusief.
Wel weer vet dat de Bingo Players Nederlands zijn.
Maar het nummer word er niet beter op, geef mij maar het orgineel