Nieuwe video: Cazals – Somebody Somewhere

Er bestaat een aflevering van The Twilight Zone waarin een vrouw ontdekt dat ze eigenlijk een paspop is. Alle paspoppen in het winkelcentrum krijgen één maand de tijd om onder de gewone mensen te leven. Daarna moeten ze weer terug naar hun etalages. In deze videoclip van Cazals beleeft een graffiti-tekening ongeveer hetzelfde avontuur.

Het ene moment is hij nog een tekening op de muur, maar zodra er een klein meisje voorbij komt dansen kan hij zich niet langer beheersen en wandelt een stukje met haar mee. Technisch worden er weinig bakens verzet, het figuurtje is simpelweg over de filmbeelden heen getekend, maar het ziet er okee uit.

Het probleem van de video is meer het verhaal, of eigenlijk het gebrek daaraan. Na dertig seconden heb je alles wel gezien wat deze video te bieden heeft, terwijl hij daarna toch echt nog drie-en-een-halve minuut doorgaat. Geen variatie. Geen andere tekeningen die ook tot leven komen. Geen voorbijgangers die verbaasd toekijken. Het is een aardige idee, maar erg minimaal uitgewerkt.

En de muziek?

Cazals zit op het hippe electronische label Kitsune, thuisbasis van acts als Digitalism en Fischerspooner. Een merkwaardige combinatie, daarom blijft de band er in hun biografie tot vervelens toe op hameren hoe 'forward-thinking' hun gitaarmuziek is. En inderdaad, bij vlagen heeft Somebody Somewhere een beetje dat bezwerende, repetitieve geluid wat andere artiesten uit hun computers kunnen toveren. Jammer alleen dat Cazals het nooit de tijd gunt om echt tot iets moois uit te groeien. Uiteindelijk zijn het niet de gitaren die Cazals een beetje conservatief laten klinken; het is die eeuwige couplet-refrein-couplet-refrein structuur die iedere spanningsopbouw onmogelijk maakt. Niet onaardig, maar ook zeker niet forward-thinking.

Met dank aan Stonehead voor de tip.