Waarom moeilijk doen als je ook een veertien jaar oud deuntje opnieuw kunt uitbrengen? Je plakt er een gitaartje onder, je laat je vriendin wat quasi-diepzinnige dingen fluisteren en klaar is je Waterfall 2009. Succes gegarandeerd! Ook de video is een soort remix van de originele clip.
Dat was in 1994 al een saai filmpje over dolfijnen en schelpen, maar in ieder geval kon je daar respect voor opbrengen omdat het concept zo rechtlijnig was: de Atlantische Oceaan en verder niets. Het was wat het was. Als je een hekel had aan de clip had je een hekel aan de oceaan. En wie heeft er nu een hekel aan de oceaan?
De dolfijnen zijn er in 2009 nog steeds, maar ze worden afgewisseld met willekeurige gitaristen, tropische stranden en zonsondergangen. Creatieve armoede dus. Een goedkoop allegaartje, bedoeld om vage gevoelens van 'vakantie' op te roepen. En dat dan ook nog eens met de production values van een hobbyist die het op zijn zolderkamertje heeft gemonteerd in Windows Movie Maker.
En de muziek?
De eerste keer vond ik het nog leuk. Waterfall 2009 riep allerlei positieve gevoelens op, van nostalgie tot 'goh, toch best een lekker deuntje'. Maar al tijdens de tweede luisterbeurt begon ik me te herinneren waarom ik hier vroeger zo'n hekel aan had. Als de nieuwigheid er eenmaal af is blijft er een heel vervelend deuntje over dat eindeloos doorgaat en dat, als je niet oppast, nog dagenlang in je hoofd blijft rondspoken. Vooral niet te vaak naar luisteren!
Met dank aan Bakfiets voor de tip.
Nieuwe the Madd – Je Suis Parti
http://nl.youtube.com/watch?v=rzUNQv4LzjE
Dit nummer klinkt opeens wel erg doods, met die saaie standaard-beat die er in de nieuwe versie onder is gezet. :{
Soms klinkt dit soort muziek best leuk (maar dat is volgens mij alles voor 2001).. maar het begint inderdaad te vervelen.