Zanger Lauri Ylönen ontdekt dat zijn zwarte kristal een nogal merkwaardige eigenschap heeft: alles wat hij ermee aanraakt wordt bedekt onder een laag vlijmscherpe kristallen. Spannend? Mwoah… Het is niet zozeer dat de band in deze videoclip een slecht verhaal vertelt, de ideeën erachter zijn best interessant, ze hebben alleen geen flauw idee hoe ze het moeten vertellen.
Als een zwartgallige variant op de legende van Koning Midas is dat zwarte kristal best een mooie vondst. De problemen beginnen pas als de videoclip ook aandacht besteedt aan Lauri's vriendin die dood of bewusteloos op bed ligt. Waarom? Waarvoor? En hoe kan het dat als Lauri, in de privacy van zijn eigen slaapkamer, de duistere krachten van het kristal ontdekt, de politie hem nog geen drie seconden later op de hielen zit? Zijn die politieagenten soms helderziend?
En dan is er natuurlijk ook nog Lauri's acteertalent. Of beter gezegd: zijn totale gebrek daaraan. Zelf kan hij daar ook niks aan doen, hij is tenslotte een zanger, maar dat maakt het niet minder tragisch. De slotscene, Lauri die onder schot wordt gehouden door de politie, had een dramatisch hoogtepunt moeten worden. Hij had moeten schreeuwen en smeken: 'Nee, doe het niet! Mijn God, jullie weten niet wat jullie doen!' Maar in plaats daarvan staat hij daar alleen maar wat dom te grijnzen. Zonde hoor.
Extra: Zagen jullie die scene waarin de politie Lauri tegen het raam duwt? (2:01) In het echt, op de set, liep die opname bijna fataal af toen het glas onverwachts brak. Dat zou pas echt een tragedie zijn; sterven in het veld voor zo'n waardeloze video!
En de muziek?
Echte fans van The Rasmus zijn wij natuurlijk nooit geweest (te glad, te massaal, te makkelijk), maar het is moeilijk te ontkennen dat hun grootste hit In The Shadows wel een motherfucker van een refrein had waar menig hippe indieband stikjaloers op zou zijn. Dat nummer was briljant! Living In A World Without You, aan de andere kant, moet het doen zonder zulke briljante refreinen en klinkt dan ook meteen al een stuk saaier.
Met dank aan PINHEAD voor de tip.
Haha, dat extra filmpje is geniaal
In The Shadows is inderdaad nog steeds erg goed, deze is minder, maar nog steeds leuk om naar te luisteren :’)
Ik vind het allemaal wel leuk en aardig, maar om The Rasmus en hun muziek makkelijk te noemen is wel erg naïef!
Een algemeen gegeven is natuurlijk dat hits gewoon vaak easy & cachy zijn. Blijven ze lekker hangen, maar als je iets verder luistert dan zou je wel beter weten.
Om maar `ns een aantal voorbeelden te noemen: Last Waltz, dancer in the dark en nu nummers als lost and lonely.
Dat de film vrij clueless is, daarin kan ik je geen ongelijk geven.