Een man en een vrouw spelen een kat- en muisspel op een metrostation. De man beseft dat hij eigenlijk niet zonder haar kan en ook zij laat de deur op een kier. Ze achtervolgen elkaar, stappen in en uit een stilstaande metro en roken samen een sigaret. Een aanraking hier, een speelse streling daar. Deze twee maken elkaar helemaal gek. Maar, vraag je je nu af, is deze video van Muse dan niet ongelofelijk saai? Nou, dat was misschien het geval als er om het koppel heen niet zoveel gebeurde!
Op hetzelfde metrostation namelijk is de politie uitgerukt om een stel rebellen (of terroristen?) te vangen. Iedereen is in rep in roer, behalve de de tortelduifjes. Zij gaan stoïcijns door met hun liefdesspelletjes, hebben alleen oog voor elkaar. Het geeft een prachtige tegenstelling: terwijl zijn lippen langzaam naar de hare buigen, worden er op de achtergrond mensen bruut tegen de grond gewerkt. Madness, is misschien de enige juiste omschrijving.
De muziek
Voor de fans is het even schrikken, deze nieuwe plaat. De heren van Muse rocken namelijk stukken minder dan we gewend zijn en, in plaats daarvan, gebruiken ze veel electro- en ook dubstep-invloeden. Bovendien is het tempo ook nog eens bijzonder laag: Madness bouwt onheilspellend op naar een enorme climax, die eigenlijk nooit komt. Maar toch houdt de sterke klank van Matthew Bellamy’s stem dit nummer overeind. Eigenlijk maakt Madness vooral heel nieuwsgierig naar hun nieuwe album The 2nd Law, waarop hopelijk ook gewoon wat stevige rocknummers staan.
Wat een prutsreview. Is dat echt wat je hier uit opmaakt? Als je de climax niet voelt heb je geen greintje muzikaliteit in je lijf. My 2 cents.
Vind dit niet muse-waardig, wat een suf nummer, hoop dat dit niet de toon is van die hele plaat, want dan haak ik af