Ouch! Lastig publiek! Regisseur Patrick Daughters laat Bright Eyes optreden voor een zaal vol mensen die duidelijk iets heel anders hadden verwacht. Eerst is het nog pijnlijk stil in de zaal, maar naarmate het nummer langer duurt wordt de sfeer steeds grimmiger terwijl de band onverstoorbaar door blijft spelen. Het is een opmerkelijk simpel concept voor een video maar het boeit wel. Gaandeweg krijg je steeds meer bewondering voor de vastberadenheid waarmee Bright Eyes verder blijft spelen. Is het grappig of pijnlijk om te zien? Ik denk van allebei een beetje.
En de muziek?
Helaas voor Bright Eyes ben ik het wel een klein beetje met het publiek eens. Het nummer is te degelijk om echt slecht te worden, maar verder allesbehalve opmerkelijk. Ik vind Four Winds een middelmatig liedje. Het luistert heel plezierig weg maar ik wordt er eerlijk gezegd niet bijzonder warm of koud van.
en de tekst dan? ik vind het vooral daarom een erg sterk liedje
Zo hey wat is die gast oud geworden. Of misschien is de gijs witte clip. Die het zo laat lijken. De neerwaardse spiraal van de clip is ook wel een methafoor voor de style van zijn spelen. Van het album Fevers and Mirrors, als je dat nog weet te herinneren. Zei hij dat hij een speld in zijn arm duwde tot hij ging huilen en zo van iedereen aandacht kon krijgen. De Grimmige look en einde van de clip laten mij daar aan denken. Niet veel veranderd dus. Hij wilt gewoon dat mensen medelei met hem hebben.