Waarom kijken? Ik ben ook maar een mens, schreeuwt Christina Perri met gevoel voor dramatiek op haar nieuwste single. Maar de videoclip lijkt het tegendeel te bewijzen, want in enkele van de (sobere) scenes zien we metaal onder haar huid. Zo krijgen we een glimp van de robotarmen, die zich onder het mensenvlees bevinden, en van haar stalen benen. Een leuk contrast met de tekst, maar de uitvoering is wel erg summier. Het overgrote gedeelte kijken we namelijk gewoon naar Christina in een strak wit decor. En dat is dan weer een stuk minder spannend.
En de muziek? Human begint bescheiden en minimalistisch, waardoor je iedere laatste medeklinker van een woord tot stand hoort komen. Naarmate Christina zichzelf moed toezingt, wordt het steeds pompeuzer. Een ballad volgens het boekje dus. Niet slecht, maar het staat nog altijd in de schaduw van de ontroering die ze teweeg bracht met Jar Of Hearts.
Eendagsvlieg.
Vliegen moet je doodslaan.