Waarom kijken? Het is de vraag wie ze nou eigenlijk probeert te overtuigen. Ons of zichzelf? Want met Same Girl toont Jennifer Lopez ons wéér waar ze precies vandaan komt. En wederom drukt ze ons op het hart dat ze echt, echt, echt, echt, écht hetzelfde meisje is gebleven als vroeger. Dat meisje dat zich staande hield in The Bronx van New York. Voor deze videoclip keert ze dan ook weer terug naar die plaats, waar ze nog gewoon de metro neemt en door de straten wandelt alsof er helemaal niet is veranderd. En wij moeten geloven dat die straten niet zijn afgezet aan beide kanten zodat mevrouw haar clipje op kan nemen? Of dat die metro niet is ontruimd en gevuld met figuranten? Nee, dit is me allemaal iets te zelfverheerlijkend.
En de muziek? En ook het liedje heeft dus weer datzelfde onderwerp. Het meisje kun je wel uit The Bronx halen, maar The Bronx nooit uit het meisje. Ja, Jen, dat vertelde je ons ook al in Jenny from the Block. Alleen is dit nummer een stuk minder aanstekelijk. Het orkestrale arrangement begint veelbelovend, maar het liedje klinkt gaandeweg toch wat flets en de hiphop-beat lui. Bovendien is Jennifer als het epicentrum van haar eigen liedje gewoon niet zo interessant voor de gemiddelde luisteraar.
Een tekst met een inhoud, voor mij in ieder geval. En goede muziek maar dat is het bijna altijd van Jennifer Lopez. Groetjes Annemiek
Laatst hoorde ik weer een opmerking, o.a. bij een sportschool:Je hoort niet meer bij de jongeren 20 Tot 40 plussers, Je hoort bij de 50 plussers te sporten. Waar op ik antwoorden, ik sport waar en met wie ik wil ongeacht de leeftijd!Ik ben iemand die vanaf mijn jeugd van muziek en dansen hou ,jaren 60-70-80-90-en hedendaagse muziek en dans. Dus zumba, sha.bam Bodyjam horen daar ook bij voeg daar Bodycombat ,bodyshape enz.dus deze 52 jarige dans en sport dus tussen alle leeftijden in.