Dit is, echt waar, een kippenvelopwekkende videoclip van Doves. De eerste keer zou je het misschien nog niet zeggen, maar bij de tweede keer kijken krijgt iedere scene een beklemmende emotionele lading omdat je als kijker weet waar de hoofdrolspeler naar onderweg is.
En nee, nu gaan wij natuurlijk niet verklappen wat het einddoel van zijn reis is. Bekijk Kingdom of Rust zelf maar. Geniet van de fraaie Engelse landschappen en van alle mensen die hij onderweg tegenkomt. Want: ook zonder voorkennis is het al een sfeervol reisverslag.
Dat het geen normaal pleziertochtje zou worden was ons al meteen duidelijk, maar pas vanaf de tweede keer begrepen we het. Toen zagen we alles door de ogen van de hoofdrolspeler. We zagen voor ons hoe hij deze reis misschien al tientallen keren eerder had gemaakt, we zagen de herinneringen die voor hem overal aan kleefden en we putten samen met hem troost uit de wetenschap dat de wereld, ondanks alles, altijd zal blijven draaien
En de muziek?
Beklemmend mooie single van Doves. Dit is helaas geen band die tijdens het opnemen snel zal zeggen dat het misschien ‘iets subtieler’ kan of dat dat refrein een tikkeltje ‘té sentimenteel’ klinkt. Dat staat ons vaak een beetje tegen, maar dit is zo’n zeldzaam nummer waarin alle puzzelstukjes op hun plaats vallen. Ja die violen zijn misschien wat over de top, maar de melodie is zo prachtig en het refrein klinkt zo wanhopig dat je geen keus hebt: hier kun je alleen maar in meegesleurd worden.
Met dank aan Ivo voor de tip.
Kijk, snap je nu hoe mijlenver dit nummer voorbij Alesha Dixon komt? Dan is een halve ster ineens heel weinig. De verhoudingen kloppen niet.
Wel respect voor de manier hoe jij muziek beleeft. Zo’n korte tekst, maar ik werd meteen nieuwsgierig.
Ik begrijp wel wat je zegt maar ik wil toch voorkomen dat alleen liedjes die mij ontroerden een hoge beoordeling krijgen. Natuurlijk is dat wel verleidelijk omdat je daar altijd het meeste door wordt geraakt, maar het zou flauw zijn om een liedje van Alesha Dixon een lage score te geven omdat ik er geen kippenvel van kreeg, terwijl dat duidelijk helemaal niet haar bedoeling was. Soms is het ook gewoon vrolijk, energiek en dansbaar.
Maar toch! Voor een vrolijk popliedje vond ik het echt heel erg geslaagd. Ik kon weinig dingen vinden die er beter aan hadden gekund en dat wilde ik terug laten zien in de score.
.
Nu heb ik inmiddels wel gezien dat maar weinig mensen het met me eens waren wat betreft Let’s Get Excited.
Pingback: De tien beste video’s van 2009, volgens videoclips.blog | Videoclips